فناوری مدیریت کربن به مجموعه‌ای از روش‌ها اشاره دارد که برای جذب انتشار کربن از منابع مختلف و سپس ذخیره‌سازی دائمی یا تبدیل آنها به محصولات مفید طراحی شده‌اند. در ادامه، شرحی از این فرآیند و کاربردهای آن آمده است:
- جذب: کربن به طور مستقیم از طریق جذب مستقیم هوا یا از تأسیسات صنعتی و نیروگاه‌ها جذب می‌شود. این مرحله برای صنایعی مانند فولاد و سیمان که در آنها انتشار گازهای گلخانه‌ای ذاتی فرآیند تولید است، بسیار مهم است.
- انتقال: پس از جذب، کربن به شکل مایع فشرده شده و معمولاً از طریق خطوط لوله به مکانی که در آن قابل ذخیره یا استفاده باشد، منتقل می‌شود.
- ذخیره‌سازی: کربن را می‌توان در اعماق زمین به درون سازندهای سنگی متخلخل تزریق کرد یا در فرآیندهای بازیابی پیشرفته نفت (EOR) استفاده کرد. این روش‌های ذخیره‌سازی برای اطمینان از ماندگاری کربن در زیر زمین، تحت مقررات قرار دارند.
- تبدیل: کربن جذب‌شده همچنین می‌تواند به محصولات مختلفی مانند سوخت، مواد شیمیایی و مصالح تبدیل شود و به چرخه اقتصاد کربن کمک کند.
کاربردهای فناوری‌های مدیریت کربن متنوع است، از کاهش انتشار در بخش‌های سخت‌کاهش مانند حمل‌ونقل هوایی و صنایع سنگین تا حذف انتشار گذشته از جو. این فناوری‌ها جزء کلیدی تلاش جهانی برای دستیابی به اقتصاد بدون انتشار کربن خالص تا سال ۲۰۵۰ است.
در اروپا، با توجه به حمایت از پروژه‌های جدید برای کمک به دستیابی به اهداف آب و هوایی، به پتانسیل این فناوری‌ها و نقش آنها در مقابله با گرمایش زمین، به طور فزاینده‌ای اذعان می‌شود. ایجاد اعتماد، شکل‌گیری بازار و مقرون‌به‌صرفه بودن برای پذیرش گسترده مدیریت کربن به عنوان راه‌حلی کارآمد برای مقابله با گرمایش زمین ضروری است.
چرا مدیریت کربن مهم است؟
مدیریت کربن به چند دلیل بسیار مهم است:
- صرفه جویی در هزینه: با حرکت اقتصادها به سمت کاهش کربن، اتخاذ گزینه‌های سبزتر برای انرژی و حمل و نقل، نه تنها از نظر زیست محیطی مسئولانه است، بلکه از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه می‌شود.
- کاهش ریسک‌های قانونی: با افزایش قوانین و مقررات مربوط به انتشار کربن، مدیریت موثر کربن به کسب و کارها در رعایت استانداردهای قانونی و اجتناب از جریمه‌های احتمالی کمک می‌کند.
- تقاضای ذینفعان: مصرف کنندگان، سرمایه‌گذاران و شرکا به طور فزاینده‌ای نسبت به تأثیر زیست محیطی آگاه و نگران هستند و همین امر، مشاغل را به مدیریت مسئولانه ردپای کربن خود سوق می‌دهد.
- رقابت‌پذیری و نوآوری: شرکت‌هایی که انتشار کربن خود را به خوبی مدیریت می‌کنند، اغلب خود را در موقعیت برتری رقابتی می‌بینند، زیرا به عنوان رهبران در پایداری و نوآوری شناخته می‌شوند.مطلب مرتبط: ۱۰ غول بزرگ انرژی‌های تجدیدپذیر در جهان
- اهداف جهانی اقلیم: مدیریت کربن برای دستیابی به اهداف جهانی محدود کردن گرمایش به ۱.۵ درجه سانتیگراد، همانطور که در توافق نامه‌های بین‌المللی مانند توافق پاریس آمده است، ضروری است.
به طور خلاصه، مدیریت کربن مشوق‌های اقتصادی را با مسئولیت زیست‌محیطی همسو می‌کند، که در عین حال آینده‌ای پایدار را برای کسب‌وکارها به همراه دارد و از نظر عملیاتی و مالی نیز برای آنها سودمند است.
چه نوع فناوری‌هایی برای مدیریت کربن وجود دارد؟
چندین فناوری کلیدی برای مدیریت کربن وجود دارد که هر کدام رویکرد خاص خود را برای جذب و مدیریت دی‌اکسید کربن دارند:
- جذب پیش از احتراق: این روش عمدتا در نیروگاه‌های گازی‌سازی زغال سنگ استفاده می‌شود. این روش شامل گازی‌سازی زغال سنگ برای تولید گاز سنتزی متشکل از مونوکسید کربن و هیدروژن است. سپس مونوکسید کربن با آب واکنش داده و CO2 و هیدروژن بیشتری تولید می‌کند که CO2 جذب می‌شود و از هیدروژن برای تولید برق می‌توان استفاده کرد.
- جذب پس از احتراق: این سیستم پراستفاده‌ترین روش است، جایی که CO2 با استفاده از حلال‌های مایعی مانند آمونیاک از گاز دودکش نیروگاه‌ها جدا می‌شود. پس از جذب CO2 توسط حلال، با عبور دادن بخار فوق گرم از آن، CO2 آزاد شده و امکان انتقال آن برای ذخیره‌سازی فراهم می‌شود.
- احتراق اکسی‌سوخت: در این روش، سوخت به جای هوا در اکسیژن خالص سوزانده می‌شود و در نتیجه گازهای خروجی عمدتاً از CO2 و بخار آب تشکیل می‌شود. بخار آب متراکم شده و CO2 باقیمانده را می‌توان به راحتی جذب و ذخیره کرد.
- جذب مستقیم هوا (DAC): فناوری‌های DAC مستقیماً CO2 را از جو جذب می‌کنند. این رویکرد برای کاهش غلظت CO2 در جو و رسیدگی به انتشارات گذشته بسیار مهم است.
- بیو انرژی با جذب و ذخیره‌سازی کربن (BECCS): این فناوری، تولید انرژی زیستی را با جذب و ذخیره‌سازی کربن ترکیب می‌کند و در واقع CO2 را در طول رشد زیست توده از جو حذف کرده و در حین استفاده از انرژی زیستی آن را جذب می‌کند.
- بازیافت پیشرفته نفت (EOR): در حالی که EOR به خودی خود یک فناوری جذب نیست، از CO2 جذب شده برای افزایش مقدار نفت خام قابل استخراج از یک میدان نفتی استفاده می‌کند و این مزیت را دارد که CO2 را در زیر زمین ذخیره می‌کند.
این فناوری‌ها بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر برای کاهش سطوح CO2 اتمسفر و کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی هستند. این فناوری‌ها در سراسر جهان برای کمک به دستیابی به اهداف بین‌المللی اقلیمی در حال توسعه و استقرار هستند.
چه مزایایی برای استفاده از فناوری‌های مدیریت کربن وجود دارد؟
استفاده از فناوری‌های مدیریت کربن مزایای قابل توجه و چندوجهی به همراه دارد. در ادامه به برخی از مهم‌ترین مزایا اشاره می‌کنیم:
- کاهش هزینه‌های عملیاتی: اجرای استراتژی‌های مدیریت کربن اغلب منجر به کاهش مصرف انرژی می‌شود که می‌تواند برای سازمان‌ها به صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه‌ها منجر شود.
- تطابق با خواسته‌های مشتریان: مصرف‌کنندگان به طور فزاینده‌ای نگران تأثیر زیست‌محیطی خریدهای خود هستند. شرکت‌هایی که ردپای کربن خود را مدیریت می‌کنند، می‌توانند این خواسته‌ها را برآورده کرده و به طور بالقوه سهم بازار خود را افزایش دهند.
- بهبود درک برند: مدیریت موثر کربن می‌تواند شهرت یک شرکت را ارتقا دهد و محصولات یا خدمات آن را برای مصرف‌کنندگان آگاه به محیط زیست جذاب‌تر کند.
- پاسخ به فشار سرمایه‌گذاران: سرمایه‌گذاران علاقه فزاینده‌ای به شیوه‌های پایدار نشان می‌دهند. شرکت‌هایی که مدیریت مسئولانه کربن را نشان می‌دهند، ممکن است بتوانند سرمایه‌گذاری جذب کرده و عملکرد مالی خود را بهبود بخشند.
- رعایت قوانین و مقررات: با وضع قوانین سخت‌گیرانه‌تر در مورد انتشار آلاینده‌ها توسط دولت‌ها در سراسر جهان، فناوری‌های مدیریت کربن به شرکت‌ها در رعایت این مقررات و اجتناب از جریمه‌ها کمک می‌کنند.
- حمایت از اهداف جهانی اقلیم: فناوری‌های مدیریت کربن در راستای تلاش‌های جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مبارزه با تغییرات آب و هوایی، مطابق با توافق‌نامه‌های بین‌المللی مانند توافق پاریس، عمل می‌کنند.
سازمان‌ها با استفاده از این فناوری‌ها، نه تنها به آینده‌ای پایدارتر کمک می‌کنند، بلکه در بازاری که به طور فزاینده‌ای به محیط زیست اهمیت می‌دهد، مزیت رقابتی نیز به دست می‌آورند.
چه فواید اقتصادی و اجتماعی برای استفاده از این فناوری‌ها وجود دارد؟
فناوری‌های مدیریت کربن علاوه بر مزایای زیست‌محیطی، فواید اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی نیز به همراه داشته و به توسعه پایدار کمک می‌کنند.
مزایای اقتصادی:
- کاهش هزینه‌ها: سازمان‌ها با کاهش انتشار CO2 می‌توانند در هزینه انرژی صرفه‌جویی کرده و بهره‌وری را افزایش دهند.
- ایجاد شغل: توسعه و اجرای این فناوری‌ها می‌تواند منجر به ایجاد مشاغل جدید در اقتصاد سبز شود.
- رقابت‌پذیری: شرکت‌هایی که شیوه‌های مدیریت کربن را اتخاذ می‌کنند، ممکن است با نوآوری و بهبود فرایندهای خود، به برتری رقابتی دست یابند.
- فرصت‌های سرمایه‌گذاری: مدیریت کربن می‌تواند سرمایه‌گذارانی را که به شیوه‌های کسب‌وکار پایدار و مسئولانه علاقه‌مند هستند، جذب کند.
- کاهش هزینه‌های بهداشت: کاهش انتشار آلاینده‌ها همچنین می‌تواند آلودگی هوا را کاهش دهد که منجر به پایین آمدن هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی و سود اقتصادی حاصل از بهبود سلامت عمومی می‌شود.
مزایای اجتماعی:
- بهبود سلامت عمومی: کاهش انتشار آلاینده‌ها منجر به کیفیت بهتر هوا شده و می‌تواند به طور قابل توجهی مسائل بهداشتی مرتبط با آلودگی را کاهش دهد.
- ارتقای کیفیت زندگی: انرژی پاک و کاهش آلودگی به ایجاد یک محیط زندگی بهتر کمک می‌کند.
- آموزش و آگاهی‌رسانی: پذیرش این فناوری‌ها اغلب با افزایش آگاهی عمومی و آموزش در مورد مسائل زیست‌محیطی همراه است.
- توسعه جامعه: سرمایه‌گذاری در مدیریت کربن می‌تواند منجر به بهبود زیرساخت‌ها و پروژه‌های توسعه‌یافته‌ی اجتماعی شود.
- همکاری جهانی: فناوری‌های مدیریت کربن اغلب نیازمند همکاری‌های بین‌المللی هستند و به این ترتیب، موجب تقویت مشارکت و همکاری جهانی می‌شوند.
این مزایا نشان می‌دهند که فناوری‌های مدیریت کربن نه تنها به مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی می‌پردازند، بلکه مزایای اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی نیز ارائه می‌کنند و به ایجاد جامعه‌ای پایدارتر و مرفه‌تر کمک می‌کنند.
و اما در پایان ، این منابع برای بهتر نوشتن این مطلب به ما کمک کردند :
انتهای مطلب
