دیسک کمر یکی از شایع ترین مشکلاتی است که می تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد. این مشکل زمانی رخ می دهد که دیسک های بین مهره های کمر آسیب ببینند و دچار بیرون زدگی یا پارگی شوند. دیسک های کمر به عنوان بالشتک هایی عمل می کنند که از مهره ها محافظت می کنند و حرکت بین آنها را آسان می کنند. زمانی که دیسک ها آسیب ببینند، می توانند باعث درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در پاها شوند.
در گذشته، روش های جراحی باز تنها گزینه درمانی برای دیسک کمر بود. این روش ها معمولاً عوارض جانبی زیادی داشتند، از جمله عفونت، خونریزی و آسیب به اعصاب. در سال های اخیر، روش های درمانی جدیدی برای دیسک کمر توسعه یافته است که کم تهاجمی تر هستند و عوارض جانبی کمتری دارند.
این مقاله به بررسی جدیدترین روش های درمان دیسک کمر در دنیا می پردازد. در این مقاله، به سوالات زیر پاسخ داده می شود:
- دیسک کمر چیست و چگونه باعث درد می شود؟
- علائم و نشانه های دیسک کمر چیست؟
- چه عواملی باعث دیسک کمر می شود؟
- روش های درمانی سنتی دیسک کمر چیست؟
- جدیدترین روش های درمان دیسک کمر چیست؟
- مزایا و معایب هر یک از روش های درمانی چیست؟
- کدام روش درمانی برای کدام بیمار مناسب است؟
امیدواریم این مقاله برای بیماران مبتلا به دیسک کمر و خانواده های آنها مفید باشد.
دیسک کمر چیست و چگونه باعث درد می شود؟
ستون فقرات از 33 مهره تشکیل شده است که توسط دیسک های بین مهره ای به هم متصل می شوند. دیسک های بین مهره ای به عنوان بالشتک هایی عمل می کنند که از مهره ها محافظت می کنند و حرکت بین آنها را آسان می کنند. هر دیسک بین مهره ای از دو بخش تشکیل شده است:
- هسته داخلی: این بخش نرم و ژله مانند است و وظیفه جذب ضربه را بر عهده دارد.
- حلقه خارجی: این بخش سخت و لاستیکی است و هسته داخلی را در جای خود نگه می دارد.
دیسک کمر زمانی دچار بیرون زدگی یا پارگی می شود که حلقه خارجی آن آسیب ببیند. این آسیب می تواند در اثر عوامل مختلفی مانند:
- پیری: دیسک های بین مهره ای با افزایش سن ضعیف می شوند و بیشتر در معرض آسیب قرار می گیرند.
- *آسیب: آسیب های ناشی از ضربه، مانند زمین خوردن یا تصادف، می تواند باعث آسیب به دیسک های بین مهره ای شود.
- ورزش های سنگین: ورزش های سنگین می تواند فشار زیادی به دیسک های بین مهره ای وارد کند و باعث آسیب به آنها شود.
- اضافه وزن: اضافه وزن می تواند فشار بیشتری به دیسک های بین مهره ای وارد کند و باعث آسیب به آنها شود.
زمانی که دیسک کمر دچار بیرون زدگی یا پارگی می شود، می تواند باعث فشار به اعصاب نخاعی شود. این فشار می تواند باعث درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در پاها شود.
علائم و نشانه های دیسک کمر چیست؟
علائم و نشانه های دیسک کمر بسته به محل و شدت فتق دیسک متفاوت است، اما به طور کلی شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:
علائم دیسک کمر
- کمر درد: شایع ترین علامت دیسک کمر است. معمولاً در طول زمان به تدریج ایجاد می شود و ممکن است در هنگام نشستن، خم شدن به جلو، سرفه، عطسه یا ایستادن برای مدت طولانی بدتر شود. درد ممکن است موضعی باشد یا به باسن، ران یا ساق پا منتشر شود.
- درد پا (سیاتیک): به دلیل فشرده شدن یک ریشه عصبی است. درد ممکن است تیز، سوزش، تیراندازی یا برق باشد و ممکن است از پشت یا کنار ساق پا به ساق پا برسد. درد ممکن است با حرکات یا وضعیت‌های خاص بدتر شود.
- بی حسی یا گزگز: در نتیجه فشردگی ریشه عصبی است. ممکن است روی ساق پا، پا، انگشتان پا یا ناحیه کشاله ران تأثیر بگذارد. بی حسی یا گزگز ممکن است ثابت یا متناوب باشد و ممکن است شدت آن متفاوت باشد.
- ضعف: یکی دیگر از پیامدهای فشردگی ریشه عصبی است. ممکن است بر ماهیچه هایی که توسط عصب آسیب دیده کنترل می شوند تأثیر بگذارد. این ضعف ممکن است به صورت مشکل در بلند کردن پا، راه رفتن روی انگشتان یا پاشنه پا، بالا رفتن از پله ها یا بلند شدن از روی صندلی ظاهر شود.
- از دست دادن رفلکس: نشانه آسیب عصبی است. ممکن است بر رفلکس های زانو یا مچ پا تأثیر بگذارد. رفلکس ها ممکن است در سمت دیسک فتق کاهش یافته یا وجود نداشته باشند.
نکته: این علائم ممکن است در همه افراد یکسان نباشد و شدت آنها نیز متفاوت است.
اگر هر یک از این علائم را دارید، باید برای تشخیص و گزینه های درمانی با پزشک مشورت کنید. بیماری دیسک کمر را می توان با معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی و آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام آر آی، سی تی اسکن یا مطالعات هدایت عصبی تشخیص داد. بسته به شدت و مدت علائم، گزینه‌های درمانی ممکن است شامل دارو، فیزیوتراپی، تزریق استروئید اپیدورال یا جراحی باشد.
چه عواملی باعث ایجاد دیسک کمر می شود؟
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند باعث ایجاد مشکلات دیسک کمر شود یا به آنها کمک کند، مانند:
سالخوردگی: با بالا رفتن سن افراد، دیسک‌های ستون فقرات مقداری از محتوای آب و انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و حتی با یک فشار یا پیچ خوردگی جزئی، مستعد پارگی یا پارگی می‌شوند.
جراحت: یک ضربه ناگهانی مانند زمین خوردن، تصادف رانندگی یا آسیب ورزشی می تواند به دیسک آسیب برساند و باعث فتق یا برآمدگی آن از وضعیت طبیعی خود شود. یک آسیب کم انرژی، مانند بلند کردن نادرست یک جسم سنگین، همچنین می تواند باعث انحطاط دیسک شود.
ژنتیک: برخی از افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای ایجاد مشکلات دیسک یا درد مفاصل داشته باشند، به خصوص اگر سابقه خانوادگی اختلالات اسکلتی عضلانی داشته باشند.
سبک زندگی. برخی عادات یا فعالیت‌ها می‌توانند خطر ابتلا به بیماری دیسک کمر را افزایش دهند، مانند سیگار کشیدن، اضافه وزن، داشتن یک سبک زندگی بی‌تحرک، یا داشتن یک شغل سخت بدنی که شامل بلند کردن مکرر، خم شدن، چرخاندن یا لرزش است.
این عوامل می توانند باعث التهاب و بی ثباتی در فضای دیسک شوند که منجر به درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف در ناحیه کمر و پاها می شود.
روش های سنتی درمان دیسک کمر چیست؟
روش های درمانی مختلفی برای دیسک کمر بسته به شدت و مدت علائم و همچنین ترجیح و شرایط بیمار وجود دارد. برخی از روش های درمانی سنتی عبارتند از:
روش های درمانی مشکلات دیسک کمر
- استراحت: استراحت دادن به ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند و به دیسک اجازه دهد تا به طور طبیعی بهبود یابد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی شامل تمرینات و کشش هایی است که هدف آنها بهبود قدرت، انعطاف پذیری و ثبات ستون فقرات و عضلات اطراف است.
- داروها: پزشک ممکن است داروهای مختلفی را برای درمان مشکلات دیسک کمر تجویز یا توصیه کند، مانند:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
- شل کننده های عضلانی
- افیون ها
- استروئیدها
- تزریق: تزریق مواد به ناحیه آسیب دیده یا نزدیک آن برای تسکین درد و التهاب.
- تزریق استروئید اپیدورال
- تزریق بلوک عصبی
- تزریق مفصل فاست
- عمل جراحی: برداشتن بخشی یا تمام فتق دیسک یا استخوانی است که ریشه عصبی یا نخاع را فشرده می کند.
- دیسککتومی
- لامینکتومی
- همجوشی ستون فقرات
روش های جایگزین یا مکمل:
- طب سوزنی
- کایروپراکتیک
- ماساژ
- یوگا
- داروهای گیاهی
نکات مهم
- روش درمانی مناسب برای هر بیمار متفاوت است و باید توسط پزشک تعیین شود.
- روش های درمانی غیر جراحی معمولاً اولین خط درمان هستند.
- جراحی معمولاً آخرین راه حل است و فقط در صورتی انجام می شود که روش های دیگر شکست خورده باشند یا برای بیمار مناسب نباشند.
- روش های جایگزین یا مکمل باید با احتیاط و با مشورت پزشک استفاده شوند.
جدیدترین روش های درمان دیسک کمر در دنیا چیست؟
جدیدترین روش های درمان دیسک کمر بر اساس اصل جراحی کم تهاجمی است که هدف آن کاهش تروما و عوارض جراحی باز سنتی است. برخی از جدیدترین روش ها عبارتند از:
دیسککتومی آندوسکوپی کمری از راه پوست (PELD) . این روشی است که شامل قرار دادن یک لوله نازک با دوربین و لیزر یا گراسپر از طریق یک برش کوچک در پشت است. جراح می تواند فتق دیسک را روی مانیتور ببیند و با لیزر یا گراسپر آن را خارج کند. این روش می تواند میزان عوارض حین و بعد از عمل و همچنین زمان عمل و از دست دادن خون را کاهش دهد.
فشرده سازی دیسک لیزری از راه پوست (PLDD). این روشی است که شامل وارد کردن یک سوزن با فیبر لیزری از طریق پوست به مرکز دیسک فتق شده است. انرژی لیزر می تواند بخش کوچکی از دیسک را تبخیر کند و فشار روی ریشه عصبی را کاهش دهد. این روش همچنین می تواند میزان عوارض بعد از عمل و همچنین زمان عمل و از دست دادن خون را کاهش دهد.
دیسککتومی لوله ای (TD). این روشی است که شامل قرار دادن یک جمع کننده لوله ای از طریق یک برش کوچک در پشت است. کشنده می تواند یک تونل برای دسترسی به فتق دیسک ایجاد کند که می توان آن را با ابزارهای میکروسکوپی خارج کرد. این روش همچنین می تواند عوارض، عمل مجدد، زمان عمل و از دست دادن خون را کاهش دهد.
دیسککتومی میکرو آندوسکوپی (MED). این روشی است که شامل قرار دادن یک کشنده لوله‌ای با آندوسکوپ از طریق یک برش کوچک در پشت است. آندوسکوپ می‌تواند نمای بزرگ‌نمایی از فتق دیسک را ارائه دهد که می‌توان آن را با ابزارهای میکروجراحی برداشت. این روش همچنین می تواند عوارض، عمل مجدد، زمان عمل و از دست دادن خون را کاهش دهد.
اینها برخی از جدیدترین روش‌های درمان دیسک کمر هستند که در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مؤثر و بی‌خطر نشان داده شده‌اند. با این حال، این روش ها ممکن است برای همه مناسب نباشند و ممکن است محدودیت ها یا خطراتی داشته باشند. بنابراین، قبل از انتخاب هر گزینه درمانی برای مشکلات دیسک کمر، مهم است که با پزشک مشورت کنید.
مزایا و معایب هر روش درمانی چیست؟
مزایا و معایب هر روش درمانی به شرح زیر است:
روش های غیر جراحی. اینها شامل فیزیوتراپی، داروها، تزریقات و وسایلی است که ستون فقرات را کش می دهد. مزایای این روش ها این است که نسبت به جراحی کمتر تهاجمی، کم خطرتر، کم هزینه تر و در دسترس تر هستند. آنها همچنین ممکن است به بهبود عملکرد و تحرک ستون فقرات و کاهش التهاب و درد کمک کنند. معایب این روش ها این است که ممکن است برای همه جواب ندهند، ممکن است عوارض جانبی یا عوارضی داشته باشند، ممکن است نیاز به جلسات مکرر یا استفاده طولانی مدت داشته باشند، و ممکن است علت اصلی مشکل دیسک را برطرف نکنند.
روش های جراحی. اینها شامل دیسککتومی، لامینکتومی، فیوژن ستون فقرات و تعویض دیسک است. مزایای این روش ها این است که می توانند مستقیماً فشار روی اعصاب نخاعی را برداشته یا کاهش دهند، می توانند بدشکلی یا ناپایداری ستون فقرات را اصلاح کنند، می توانند تسکین پایدار درد را فراهم کنند و کیفیت زندگی را برای برخی افراد بهبود بخشند. معایب این روش ها این است که نسبت به روش های غیرجراحی تهاجمی تر، پرخطرتر، پرهزینه تر و کمتر در دسترس هستند. آنها همچنین ممکن است عوارض یا شکست هایی داشته باشند، ممکن است به زمان بهبودی و توانبخشی طولانی نیاز داشته باشند، و ممکن است مشکلات جدیدی ایجاد کنند یا مشکلات موجود را بدتر کنند.
انتخاب روش درمانی به عوامل زیادی از جمله نوع و شدت مشکل دیسک، تاریخچه پزشکی و وضعیت بیمار، ترجیح و انتظار بیمار و توصیه و تخصص پزشک بستگی دارد. بنابراین، مهم است که قبل از تصمیم گیری در مورد مزایا و معایب هر روش با پزشک صحبت کنید.
کدام روش درمانی برای کدام بیمار مناسب است؟
هیچ پاسخ قطعی برای اینکه کدام روش درمانی برای کدام بیمار مناسب است وجود ندارد، زیرا روش های مختلف ممکن است مزایا و معایب متفاوتی داشته باشند و انتخاب ممکن است به عوامل مختلفی مانند نوع و شدت مشکل دیسک، تاریخچه پزشکی و وضعیت بستگی داشته باشد. بنابراین، مهم است که قبل از تصمیم گیری در مورد مزایا و معایب هر روش با پزشک صحبت کنید.
با این حال، برخی از دستورالعمل های کلی را می توان پیشنهاد کرد:
برای بیماران با علائم خفیف تا متوسط که کمتر از شش هفته طول کشیده است، معمولاً روش های محافظه کارانه یا غیر جراحی توصیه می شود. اینها شامل استراحت، فیزیوتراپی، داروها، تزریقات و وسایلی است که ستون فقرات را کش می دهد. این روش ها نسبت به جراحی کمتر تهاجمی، کم خطرتر، کم هزینه تر و در دسترس تر هستند. آنها همچنین ممکن است به بهبود عملکرد و تحرک ستون فقرات و کاهش التهاب و درد کمک کنند. با این حال، این روش‌ها ممکن است برای همه جواب ندهند، ممکن است عوارض جانبی یا عوارضی داشته باشند، ممکن است نیاز به جلسات مکرر یا استفاده طولانی‌مدت داشته باشند، و ممکن است علت اصلی مشکل دیسک را برطرف نکنند.
برای بیمارانی با علائم شدید یا پایدار که بیش از شش هفته طول کشیده است، یا برای بیمارانی که فشار عصبی قابل توجه یا بی ثباتی ستون فقرات دارند، ممکن است روش های جراحی در نظر گرفته شود. اینها شامل دیسککتومی، لامینکتومی، فیوژن ستون فقرات و تعویض دیسک است. این روش‌ها می‌توانند مستقیماً فشار روی اعصاب نخاعی را حذف یا کاهش دهند، می‌توانند بدشکلی یا بی‌ثباتی ستون فقرات را اصلاح کنند، می‌توانند باعث تسکین پایدار درد شوند و می‌توانند کیفیت زندگی برخی افراد را بهبود بخشند. با این حال، این روش‌ها نسبت به روش‌های غیرجراحی تهاجمی‌تر، پرخطرتر، پرهزینه‌تر و کمتر در دسترس هستند. آنها همچنین ممکن است عوارض یا شکست هایی داشته باشند، ممکن است به زمان بهبودی و توانبخشی طولانی نیاز داشته باشند، و ممکن است مشکلات جدیدی ایجاد کنند یا مشکلات موجود را بدتر کنند.
برای بیمارانی که کاندید عمل جراحی هستند اما روش کم تهاجمی را ترجیح می دهند، ممکن است برخی از آخرین روش ها مناسب باشند. این موارد شامل دیسککتومی آندوسکوپی کمری از راه پوست (PELD)، رفع فشار دیسک با لیزر از راه پوست (PLDD)، دیسککتومی لوله ای (TD) و دیسککتومی میکرو آندوسکوپی (MED) است. این روش ها شامل قرار دادن یک لوله نازک با دوربین و لیزر یا گراسپر از طریق یک برش کوچک در پشت است. جراح می تواند فتق دیسک را روی مانیتور ببیند و با لیزر یا گراسپر آن را خارج کند. این روش ها می توانند میزان عوارض حین و بعد از عمل و همچنین زمان عمل و از دست دادن خون را کاهش دهند. با این حال، این روش ها ممکن است برای همه مناسب نباشند و ممکن است محدودیت ها یا خطراتی داشته باشند. بنابراین، قبل از انتخاب هر گزینه درمانی برای مشکلات دیسک کمر، مهم است که با پزشک مشورت کنید.
امیدوارم این اطلاعات به شما در درک برخی از گزینه های درمانی برای مشکلات دیسک کمر کمک کند. لطفاً توجه داشته باشید که این توصیه پزشکی نیست و همیشه باید قبل از تصمیم گیری در مورد سلامت خود با پزشک خود مشورت کنید.
مهمترین منابعی که برای تهیه این مطلب استفاده شد :
انتهای مطلب
