ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، بزرگترین ایستگاه فضایی ساخته شده تا به امروز است. این ایستگاه یک پروژه مشترک بین پنج آژانس فضایی اصلی جهان، شامل ناسا (ایالات متحده آمریکا)، روسکوسموس (روسیه)، جاکسا (ژاپن)، آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی کانادا (CSA) است. ایستگاه فضایی بین‌المللی برای اولین بار در سال 1998 به فضا پرتاب شد و از آن زمان به طور پیوسته مورد استفاده قرار گرفته است.
مشخصات فنی
ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع تقریبی 400 کیلومتری از سطح زمین و با سرعت 28,000 کیلومتر در ساعت در مدار قرار دارد و هر 92 دقیقه یکبار به دور زمین می‌چرخد. این ایستگاه دارای ابعادی بزرگتر از یک زمین فوتبال آمریکایی است و مساحتی برابر با 109 متر طول و 73 متر عرض دارد. وزن کل ایستگاه بدون احتساب فضاپیماهای بازدید کننده حدود 420,000 کیلوگرم است.
ساختار و تجهیزات
ایستگاه فضایی بین‌المللی از چندین ماژول فشرده‌سازی شده و سازه‌های بیرونی تشکیل شده است که شامل آزمایشگاه‌ها، محل‌های زندگی، و تجهیزات پشتیبانی مانند پنل‌های خورشیدی است. دو بخش اصلی این ایستگاه، بخش مداری روسیه و بخش مداری ایالات متحده هستند که توسط دیگر کشورهای همکار نیز پشتیبانی می‌شوند.
تحقیقات و فعالیت‌ها
یکی از مهم‌ترین اهداف ایستگاه فضایی بین‌المللی، انجام تحقیقات علمی در شرایط ریزگرانش است. این ایستگاه به عنوان یک آزمایشگاه در فضا عمل می‌کند و تا به امروز میزبان بیش از 3600 محقق از سراسر جهان بوده است که بیش از 2500 تحقیق را به انجام رسانده‌اند. تحقیقات انجام شده در این ایستگاه شامل بررسی تغییرات بدن انسان در شرایط ریزگرانش، آزمایشات زیستی، و آزمایش فناوری‌های جدید برای ماموریت‌های آینده به ماه و مریخ است.
آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی
ناسا و شرکای بین‌المللی آن برنامه‌ریزی کرده‌اند تا ایستگاه فضایی بین‌المللی را در سال 2031 به طور کنترل شده‌ای از مدار خارج کنند. این اقدام برای جلوگیری از خطرات احتمالی به زمین انجام خواهد شد. با این حال، برنامه‌هایی برای توسعه ایستگاه‌های فضایی تجاری جدید وجود دارد تا جایگزین ISS شوند و تحقیقات علمی و فعالیت‌های فضایی ادامه یابد.
ایستگاه فضایی بین‌المللی نماد همکاری بین‌المللی در زمینه اکتشافات فضایی است و دستاوردهای آن نشان‌دهنده توانمندی‌های علمی و فناوری بشر در فتح فضا است.
مطلب مرتبط :ایستگاه فضایی چیست؟
انتهای مطلب
